مفرد مؤنث غائب

بسم الله الرحمن الرحیم
تا یه جایی برای نشستن پیدا کردیم و مستقر شدیم وسایلو گذاشتم پیش مامان و چادرمو محکم چسبیدم تا برم کنار ضریح (آخه به لطف درِ بازی که بین خانم ها و آقایون بود نمی تونستم چادرمو بردارم) یه نگاهی از بیرون انداختم و راه افتادم. جمعیت خانم ها در اطراف ضریح مثل امواج دریا جلو و عقب میرفت. زدم لای جمعیت و تقریبا دو متری ضریح که رسیدم احساس خفگی بهم دست داد. از اطراف هم مورد هجمه ی مشت و آرنج و... واقع شدم. اگه جا بود شاید لگد هم نثارم میکردن!
حالا هرچی میخوام برگردم که نمیذارن و هی هل میدن جلو. تا این که بالاخره به یه زوری اومدم بیرون...
من فقط محض تبرّک می خواستم دستی به ضریح برسونم اما مثل اینکه بعضیا تا خودشون رو به ضریح نچسبونن زیارتشون کامل نمیشه، برخی افراد هم همه زیارتشون همینه!  منم عوض اینکه چند نفرو هل بدم و له کنم و خودم هم این وسطه طوریم بشه (البته خدای ناکرده) رفتم گوشه ای مقابل ضریح و مشغول خوندن زیارت نامه شدم.
اما این مسئله که بعضیا حاضرن با آزار و اذیت دیگران به مراد دل خودشون برسن اصلا برام منطقی و قابل قبول نیست. آقا که حاجات ما رو میدونن، اصل هم پاکی نیت و اخلاص در عمله، اگر به تبرک هم باشه در و دیوارای دو متر اون طرف تر هم  متبرکند. پس این کارا یعنی چی؟
چرا این همه فشار و ایذاءِ بندگان خدا؟ آیا به نظر شما درسته؟
به امید ظهور مظهر عدالت و امنیت....

پ.ن: سلام. من برگشتم. برای همه‏تون دعا کردم، محتاج دعای خیرتون هستم...

بسم الله الرحمن الرحیم

این مطلبی که می خونید از توی نمایشگاه طلیعه ظهور هست پس اگه ایرادی داره بنده رو عفو بفرمایید.
جاتون خالی دیشب جمکران بودم. خیلی خوب بود و خیلی خوش گذشت. برای همه دعا کردم به خصوص برای خودمون جوونا! انصافا طلبیده شده بودیم؛ چون بلافاصله بعد از رفتن مهمونامون رفتیم جمکران........
شنیده بودم دوره آخر الزمان قرآن رو با ساز و آهنگ می خونند اما باورم نمیشد با خودم می‌گفتم مگه میشه یه آدم به خودش همچین اجازه‌ای رو بده؟ اما با کمال تعجب دیدم شد! بله... این بار توسط محسن نامجو... اصلا دلم نمی‌خواد توضیح بدم. می‌تونید توی وبلاگ آقای مدیر پارسی بلاگ راجع بهش بخونید. فقط میتونم بگم متاسفم...
تا یک هفته کانکت نمیشم... می‌خوام به امام رضا کانکت بشم. می‌خوام صفحه مدیریتم رو بدم دستش و بگم بقیه‌اش با خودت! پس، از تغییر مشخصات تا تغییرات قالب همه و همه فعلا دست آقا امام رضاست! خدا رو چه دیدی شاید من هم سرتاپا عوض شدم و برگشتم...
نمایشگاه هم تا سه شنبه (فکر کنم) بیشتر نیست. پس اگه نیومدید هنوز دیر نشده: قم، حرم مطهر حضرت معصومه(سلام الله علیها)، شبستان نجمه خاتون، نمایشگاه طلیعه ظهور.
راستی! میلاد مولود و منجی موعود، آقا صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بر همه شما مبارک.

                                                  یا صاحب الزمان ادرکنا

به اسم الله که رحمان است و رحیم

سلام
میلاد خجسته حضرت سیدالشهداء و ابوالفضل العباس و زین‏العابدین (علیهم آلاف التحیت و السلام) رو تبریک میگم و امیدوارم که خدا به خاطر این سه نازنین باقیمانده غیبت آقا صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را بر ما ببخشاید و دنیا را به ظهور ایشان پاک گرداند......... ان شاء الله

.............................................................................
الهی رجب بگذشت و ما از خود نگذشتیم تو از ما بگذر.
...............................................................................

ماه شعبان، ماه رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) است؛ چنان که ماه رجب، ماه امیرمؤمنان (علیه السلام) و رمضان ماه خدای تعالی است. پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) به این ماه اهتمام ویژه‏ای داشتند و شبهای آن را به راز و نیاز و روزهای آن را به روزه می‏گذراندند. این ماه مقدمه‏ی آماده شدن برای ورود به ماه مبارک رمضان است. ولادت سه امام و حضرت عباس (علیهم السلام) نیز بر فضیلت این ماه افزوده است.
برخی از اعمال مستحب در این ماه:
1- روزه، هر قدر که ممکن باشد، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: «شعبان ماه من است، خدا رحمت کند کسی را که مرا به روزه‏داری در این ماه، یاری کند». امیرمومنان (علیه السلام) نیز فرمود: «از زمانی که این سخن پیامبر را شنیدم، همیشه این ماه را روزه داشته ام»؛
2- استغفار فراوان. برای هر روز، هفتاد مرتبه گفتن جمله «استغفر الله و اسئله التوبه» سفارش شده است؛
3- صدقه دادن، هر چند به نصف دانه خرما باشد؛
4- صلوات فراوان بر محمد (صلی الله علیه و آله) و آل او؛
5- خواندن مناجات شعبانیه که تمام امامان بر خواندن آن در این ماه اهتمام داشته‏اند؛
6- احیای شب نیمه شعبان و انجام دادن اعمالی همچون زیارت امام زمان (علیه السلام)، زیارت امام حسین (علیه السلام) و دعا.
التماس دعا

بسم الله الرحمن الرحیم        هست کلید در گنج حکیم

بالاخره اردو هم تموم شد و همه از هم جدا شدیم. هم خوشحالم و هم ناراحت؛ خوشحال از اینکه به این اردو رفتم و ناراحت از اینکه زود تموم شد. نمی‌دونم چرا هر وقت به آدم خوش می‌گذره گذر لحظات سریعتره! این اردو از طرف دفتر توسعه وبلاگهای دینی برگزار شد و سه روز طول کشید. هر روز از 8 صبح تا 1 و از 30/4 بعدازظهر تا 30/8 کلاس داشتیم. (البته اگر معطلی اول کلاسها رو زیر سبیلی رد کنیم!) توی این سه روز با خیلی چیزا آشنا شدیم از جمله فرقه‌های ضاله‌ی بابیت و ....و فرقه‌های نضاله‌ی احسانیه و بهرامیه و قلمیه! و مطالبی درباره توالت مقدس! و خودپرستی و شیطان‌پرستی و از این جور چیزا یاد گرفتیم. تقریبا همه چیز اردو جالب بود:
-شبانه‌هایی که آقای آقاجانی سردبیرش بودند به اضافه اینا 1 و 2 و دردونه نشریه‌هایی بودند که چاپ شدند و ما هم خوندیم.(خوب البته از سر بیکاری بوده!)
-مسئولان کت و شلوار یه دست با بی سیم که بیشتر شبیه محافظان شخصی بودند(البته تا زمانی که دمپایی پاشون نمی‌کردند!)
-سوژه اصلی اردو، آقای احسان‌بخش(مجری برنامه‌ها) که فکر نکنم پشت میکروفون رفته باشند و سربه‌سرشون نگذاشته باشند!
-راهروها و راه‌پله‌ها و طبقات مختلف که روز اول به یک دردسر بزرگ تبدیل شده بودند، اما بالاخره یاد گرفتیم...........
-شیرهای... که اعصاب ما رو سرویس نمودند!
-لحظه‌های شکارشده توسط دوربین‌های عکاسان محترم اردو که این عزیزان در نخوابیدن حضار سر کلاسها نقش مهمی رو ایفا کردند!
-کلیپی از گزیده‌ای از عکسهای بامزه اردو با آهنگی غمگین که آدم گیج و گول می‌موند بخنده یا گریه کنه و کلیپی که آقایون اصفهانی از مراحل عملیات ضداحسانیه تهیه کرده بودند!
-شبی که جلسه ای با حضور همه خانمها توی اتاق 31 برگزار شد و بحث گروهی که استاد عزیز خانم شریعتمدار راه انداختند و تا ساعت 2 نصف شب ادامه داشت. (بحث بسیار جدی و به‌روز بود و گرنه عمرا از خوابم نمی‌زدم!)
-و سخنرانی آخرین سخنران اردو یعنی حاج‌آقای سرلک که اشک همه رو در غروب جمعه درآورد و......
گفتنی‌ها زیاده اما مجال طرحشون نیست، اونایی که بودند می‌دونند من چی میگم...........
خلاصه دست همه مسئولان اردو درد نکنه: آقایان نجمی، فخری، فضل‌الله نژاد، احسان‌بخش، بهرامی، محمودی، اجرایی، آقاجانی، مجاهد و خانمها: خسروی، احسان‌بخش، محمودی، ایوبی و کسانی که احتمالا از قلم افتادند؛ یه خسته نباشید حسابی بهشون میگم. اجرشون با خود آقا و مولامون حضرت ولیعصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف). امیدوارم برنامه‌هاشون بیشتر و بهتر بشه و من رو هم همیشه دعوت کنند!
پ.ن1: یکی از تأثیرات این اردو اسباب‌کشی به اینجا و دست به قلم بردن من بعد از مدتها بود.....
پ.ن2: سلام، خونه‌ی جدیدم مبارک! خوش اومدید، کلیک رنجه فرمودید..............